Metody Terapii

Diagnostyka PRECHTLA

Unikatowa metoda
dzięki której za pomocą nagrań video w pierwszych 12 tygodniach życia jesteśmy w stanie ocenić, czy rozwój dziecka będzie prawidłowy .Służy jako narzędzie diagnostyczne do funkcjonalnej oceny młodego układu nerwowego. Jest oceną globalnych wzorców ruchowych (GMs-General Movements). Badanie wykonuje się u wcześniaków, noworodków urodzonych o czasie oraz niemowląt w pierwszych trzech miesiącach życia. Metoda jest nieinwazyjna, prosta, obiektywna. Diagnostyka metodą Prechtla pozwala odpowiednio wcześnie stwierdzić lekkie odchylenia od prawidłowych wzorców ruchowych, które mogą prowadzić do deficytów motorycznych i problemów w późniejszym rozwoju. Dzięki wczesnemu rozpoznaniu dziecko można poddać odpowiedniej terapii w okresie, gdy jest ona najskuteczniejsza ze względu na ogromną plastyczność
centralnego układu nerwowego u dzieci. Metoda Prechtla jest stosunkowo czułym i specyficznym narzędziem diagnostycznym (98% skuteczności) w porównaniu z innymi, tradycyjnymi metodami oceny takimi jak USG czy rezonans magnetyczny. Do oceny specjalista potrzebuje 10-minutowe nagranie ruchów spontanicznych dziecka w pozycji supinacyjnej. Materiał taki, może być dostarczony przez rodziców, którzy dokonają nagrania wideo w warunkach domowych, gdzie dziecko czuje się najlepiej.
Zapraszam - www.rehabilitacjadzieciwroclaw.pl

NDT-Bobath

funkcjonalna terapia ucząca obrotów, siadu, czworaków ,stania i wszystkich funkcji dobranych do wieku i możliwości dziecka.Oparta na neurorozwojowej koncepcji obserwacji dziecka, w komfortowy sposób aktywizująca wszystkie układy w ciele pacjenta po uprzednim specjalistycznym ich przygotowaniu.Terapia oprócz ćwiczeń , obserwacji dziecka, obejmuje także instruktaż pielęgnacyjny dla rodziców, zawierający ćwiczenia i zabawy z dzieckiem, aby rehabilitacja była miła dla pociechy.

PNF

Metoda przyjazna dziecku, wykorzystująca silne strony oraz umiejętności dziecka do ponownego nauczenia się utraconych funkcji.Wykorzystując techniki stabilizujące, rozluźniające, przeciwbólowe oraz uczące ruchu i koordynacji. Rehabilitacja metodą PNF przywraca wzorce ruchowe, takie jak: prawidłowe chodzenie, siadanie, wstawania. Metodę PNF stosujemy u dzieci z wadami układu kostno-stawowego, skoliozami nerwowo-mięśniowymi, z zanikiem mięśni, z uszkodzeniem rdzenia kręgowego lub splotu ramiennego, przepukliną oponowo-rdzeniową oraz u dzieciz mózgowym porażeniem dziecięcym.W terapii PNF, w zależności od potrzeb pacjenta, wykorzystywane są techniki uczące ruchu i koordynacji, stabilizujące, rozluźniające, mobilizujące, przeciwbólowe i inne, typowe dla metody, a także program ćwiczeń funkcjonalnych na materacu, nauka chodzenia, usprawnianie funkcji wegetatywnych (mięśni twarzy, języka oraz funkcji oddychania połykania i artykulacji), a pośrednio dochodzi również do regulacji pracy autonomicznego układu nerwowego, szczególnie podczas terapii oddechowej oraz oddziaływań w obrębie tułowia i klatki piersiowej.

Terapia manualna w pediatrii

Kinesiology Taping

Kinesiology Taping to terapia łącząca elementy medycyny europejskiej i dalekowschodniej gdzie nie leczy się choroby (objawów) ale pacjenta. W terapii wykorzystujemy plaster k-active tape o parametrach zbliżonych do właściwości ludzkiej skóry. Nazwa Kinesiology taping pochodzi z łaciny kinesiologia-nauka o ruchu, a wiec poprzez aplikację plastra dajemy możliwość przywrócenia funkcji. Każda aplikacja jest poprzedzona badaniem, oceną układu mięśniowo-powieziowego. Nie jest oparta na stosowaniu gotowych szablonów dla poszczególnych schorzeń. Kinesiology taping jest najbardziej rozwiniętą i stale dynamicznie się rozwijającą odmianą terapii z użyciem plastra bazującą na ostatnich osiągnięciach wiedzy medycznej z obszaru terapii mięśniowo-powieziowej.

Trójwymiarowa terapia skolioz metodą Lehnert-Schroth

Jest to ortopedyczno-oddechowy system polegający na stosowaniu ćwiczeń w trzech płaszczyznach: czołowej, strzałkowej i poprzecznej. W korekcji skolioz, kifoskolioz i lordoskolioz wykonuje się ćwiczenia asymetryczne, a w korekcji odchyleń w płaszczyźnie strzałkowej (kifoza, lordoza) – symetryczne. Ćwiczenia powinny być wykonywane systematycznie i z dużą intensywnością. Skuteczne są nawet u ludzi dorosłych.Terapia oddechowa systemem Lehnert-Schroth (dreh-winkel-atmung) to „ortopedyczno-oddechowy” system ćwiczeń połączony z równoczesną trójwymiarową korekcją skoliozy. Ćwiczenia oddechowe polegają na świadomym kierowaniu wdechu w określoną partię płuc, przez co następuje korekcja od wewnątrz. W ćwiczeniach korygujących, określanych też nazwą „oddychanie obrotowo-kątowe”, wdech połączony jest z odpowiednimi ruchami, których kierunek związany jest z lokalizacją wady. Jest to świadomy akt polegający na tym, że ćwiczący sam kieruje wdychane powietrze we właściwą stronę.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Unikalne podejście Weroniki Sherborne umożliwiało komunikację, zachęcało do interakcji z innymi, stymulowało wysiłek fizyczny, rozwijało kontakty społeczne wśród dzieci, które nie były ujęte w systemie edukacji ze względu na swoją niepełnosprawność.Metoda stosowana jest w pracy z dziećmi jako forma wspomagania rozwoju psychomotorycznego oraz budowania umiejętności społecznych, dzieciom niepełnosprawnym służy jako forma terapii, w pracy z dorosłymi wykorzystywana jest jako forma profilaktyki oraz terapii.

Terapia ręki

Cel terapii ręki: wspomaganie precyzyjnych ruchów rąk poprawę umiejętności chwytu wyuczenie zdolności skupienia uwagi, patrzenia wzmacnianie koncentracji poprawę koordynacji wzrokowo-ruchowej przekraczanie linii środka ciała Dla kogo terapia ręki? dzieci niechętnie podejmujących czynności manualne (malowanie, lepienie z plasteliny, układanie drobnych przedmiotów), dzieci mających problem z nauką czynności samoobsługi codziennej (ubieranie, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików itp), pacjentów mających wyraźnie obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej, pacjentów mających problem z koordynacją obu rąk podczas czynności manipulacyjnych, osób wykonujących czynności wymagające dużej precyzji zbyt wolno lub za szybko i niedbale, osób nie lubiących dotykać nowych i różnorodnych faktur,osób, które dostarczają sobie dodatkowych doznań proprioceptywnych i domagają się zdecydowanego i mocnego ucisku dłoni np. siadają na własnych dłoniach, bardzo mocno zaciskają ręce na przedmiotach, uderzają rękami w przedmioty o ostrych i wyraźnych fakturach. Efekty terapii Dzięki starannie dobranym ćwiczeniom i masażom zwiększamy: sprawność ruchową całej kończyny górnej, sprawność manipulacyjną dłoni, umiejętność chwytu, koordynację pomiędzy dłońmi, w efekcie daje nam to dużą niezależność w czynnościach codziennej samoobsługi.